Zapraszamy na cykl trzech spotkań zorganizowanych we współpracy z Małopolskim Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Krakowie.
W ramach cyklu odbędą się dwa wykłady – każdy połączony z dyskursem seminaryjnym, w ramach trzeciego spotkania odbędzie się spacer po ścieżce edukacyjnej. W roli przewodnika wystąpi Prof. Jacek Chrobaczyński. Zapraszamy!
Opis szkolenia – problematyka w zarysie:
Kraków, to dość szczególny format miasta i środowiska funkcjonowania pod niemiecką okupacją. Jedno z najważniejszych miast polskich (obok stolicy), ze swą „historycznością” i wcześniejszą stołecznością, stanowił dla okupanta ważny przedmiot w definiowaniu okupacyjnych celów i praktyki „wykonywania” okupacji (Krakau Stadt i –przede wszystkim- „stolica” Generalgouvernement, co oznaczało konsekwencje szczególne: rezydencja Hansa Franka, rządu GG, centrum dyspozycyjne, a od 22 czerwca 1941 – ważne ogniwo pomiędzy III Rzeszą, a frontem wschodnim. Stąd dyrektywa i zarazem cel: Kraków – ogniwo pośrednie pomiędzy tzw. ziemiami wschodnimi a GG. Rodzaj „wzornika” w realizacji praktyki okupacyjnej.
Kraków, to również szczególnego rodzaju format społeczno-kulturowy. Prof. A. Chwalba, zasadnie zwraca syntetyzującą uwagę, iż de facto mowa o „czterech” Krakowach w okresie niemieckiej okupacji: Kraków, Krakau, Kroke i Krakiw – w tle zupełnie nowa relacja po wrześniowej klęsce 1939: okupant – okupowani.
Społeczność Krakowa, to z kolei rodzaj społecznego „przekładańca” – elita: Uniwersytet, środowisko urzędnicze, artystyczne, ważna metropolia, inne kościoły, środowisko ukraińskie. Ale również, wyraziste środowisko robotnicze, a po przyłączeniu okolicznych wiosek, również i rolniczo-chłopskie. Do tego prasa, partie polityczne, świetne szkoły średnie)
Dlatego cezura klęski 1939 – tzw. syndrom Września 1939 dla Krakowa, to „szczególność” systemu okupacyjnego i okupacyjnej praktyki.
Cel szkolenia:
Prof. Jacek Chrobaczyński świadomie chciałby zaakcentować w czasie tych spotkań, przestrzeń społecznej historii tego czasu (social history) – to pochodna wieloletnich badań Profesora, ale również nieco inna wersja spoglądania na okres 1939-1945: dramat okupacyjny, to nie tylko pole walki militarnej, ale i system okupacyjny. Teza: jeden system okupacyjny, ale zróżnicowane „okupacje” – Warszawa, Kraków, miasteczko, wioska – także rodzina, środowisko „mikro” itd. „Okupacja ta sama, ale nie taka sama”. Zrozumienie tego zjawiska, ułatwia – jak sądzę – proces edukacyjny „mikro” – można wykorzystać pamięć, lokalną dokumentację, porównać pewne zjawiska. Także ich następstwa związane z „wychodzeniem” z okupacji, po tak dramatycznym doświadczeniu i pamięci.
Prowadzący: prof. Jacek Chrobaczyński – krakowski historyk (ORCID 0000-0001-7896-2494). Do 1 października 2021 związany z krakowskim Uniwersytetem Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej. Specjalizuje się w najnowszych dziejach Polski i powszechnych, historii Krakowa, biografistyce, socjo- i psychohistorii oraz antropologii historycznej. Autor dwudziestu kilku książek i blisko dwustu publikacji pomniejszych. Współpracownik Państwowego Muzeum Auschwitz – Birkenau, członek Rady Muzeum Pamięci Mieszkańców Oświęcimia, współorganizator Kongresów: Polska – Rosja. Trudne sprawy. Trzy narracje: historia – literatura – film oraz Kongresów Zagranicznych Badaczy Dziejów Polski. Członek Rady Naukowej „Krzysztoforów”. Laureat Medalu św. Krzysztofa, nadawanego przez Muzeum Krakowa za długoletnią współpracę z muzeum.
Patronat honorowy:
Witold Kozłowski – Wicemarszałek Województwa Małopolskiego
